Niet bedoeld als advies om niet te gaan ofzo, ik voelde me zelf gewoon behoorlijk ‘just don’t it’ (nu ook in Kathmandu te koop als namaakschoen) de eerste paar dagen / week / weken (n.t.b.). Ik had er gewoon niet zoveel zin in. Op een tweeledige manier: aan de ene kant had ik me voorgenomen om niks te hoeven. Nog geen plannen gemaakt. Aan de andere kant lukte het ook gewoon even allemaal helemaal niet.
Zoals dat meestal gaat is zo’n nieuwe cultuur behoorlijk wennen en was ik moe, overprikkeld, besluiteloos, en dwalend. Mijn eerste bestemming was Thamel. Er is (te) veel te doen, te veel keus, te veel aanbod, te veel dezelfde winkels (doe gewoon eentje voor elke categorie, meer is niet nodig toch?! Scheelt ook ruimte). Te veel lichtjes, geuren en geluiden (toet toet!). Te veel mensen die vragen of ik hasj wil (“nee, maar wil jij misschien wat? Ik weet waar je de beste ter wereld kan kopen, op slechts 10 uur vliegen!”) en of ik niet even in een winkeltje wilde komen kijken. Hoort erbij, snap ik, maar ik wil even klagen over hoe ontzettend zwaar ik het heb. Zo ben ik dan ook wel weer.
Over een paar dagen vind ik dit waarschijnlijk alleen maar charmant en word ik net als iedere andere softe backpacker met een blog verliefd op deze plek, blablablabla.
Ik had dus even nergens zin in, zat een beetje in de knoop en veel down gevoelens en onrust. Ik voelde me gehaast maar kon tegelijkertijd niet zoveel. Een beetje bevroren ofzo. Ik praat in de verleden tijd omdat ik me op het moment wel aardig voel.
Ach, ook wel weer goed, even helemaal met jezelf opgescheept zitten.
Ik had maar even snel een hotel geboekt, de kamer was prima maar erg donker en er was een harde airco half in mijn raam gemonteerd. Er zaten dan wel weer knipperende LEDstrips bij, dat wel. Ik dacht in eerste instantie geen jetlag te hebben (ik kwam middernacht aan en ging meteen, als een betonblok, slapen) maar de dagen erna bleek niets minder waar: Wakker worden midden in de nacht en maar gaan lezen. Dan in de middag, na een niet rustgevende nacht, opstaan in een donkere kamer en niet zo goed weten wat te doen met je dag. Tot ik maar helemaal niet meer ging slapen. Hopelijk kan ik zo mijn ritme rechttrekken…
Het volgende hotel/hostel is leuker. Lichter, gezellig, niet druk maar wel wat medereizigers in de openbare ruimten. Ik heb ook al veel lekkere dingen geproefd. I love food, en gelukkig ga ik nog veel lopen. Ik hoop hier een beachbody te kweken voor als ik in de lente terugkom.
Geef een reactie